GENÇLERİN DİLİNDEN
Haydi gelin gençlerin penceresinden hayata bir göz atalım.
Bir masa etrafında toplanmış,önlerinde sıcak çayı olan ama zamanları o çayın soğumasını beklemeyecek kadar da kısıtlı olan bir genç topluluğu.
Üzerinde saatlerce konuşulacak bir konunun sorusunu sormanın belki de tam fırsatıydı.
Soru basitti aslında.
"Gençleri hataya düşüren sebepleri sayarsanız neler söylerdiniz?"
Hani çoğu zaman içimizde biriken onca şey vardır ya birinin yüreğimize dokunmasını bekleriz ki içimizi kavuran şeyleri dışarı çıkaralım diye. Bu soru da onun gibi oldu.
Ardarda saymaya başladılar. Hepsinin ilk sırasında olan ortak sebep neydi biliyor musunuz? Sevgisizlik...
Biraz da açar mısınız sevgisizlik kavramını diye sorduğumda hep bir ağızdan aldığım cevap gene aynıydı. Aile sevgisizliği...
Neden peki? Aile neden sevgi göstermez diye sorduğumda işte bu kez sıralandı sebepler; Kendi anne babasından sevgi görmedikleri için,çocuklara sevgi,onları şımartır düşüncesinde oldukları için, o sevgiyi nasıl göstereceklerini bilmedikleri için... diye sıralandıkça sıralanan sebepler ..
Ha bi de şunu eklediler ki bu zamanın bence en önemli sebebiydi.Bizim her istediğimizi almaları onlara göre sevgiymiş, ama biz onu değil bizi sevmelerini istiyoruz. Her anne evladına bakar büyütür ve sever. Ama o sevgi kavramının sadece dilde kalmasını istemiyoruz. Bize sarılmalarını, her ne olursa olsun yanımızda olduklarını bize hissettirmelerini istiyoruz.
Ailenizden bir şey saklıyor musunuz peki? Sıradaki soru buydu.
Hep bir ağızdan evet kelimesi çıktı.Saklama sebebiniz neydi? Saklama sebebim korkuydu. Çünkü söylersem bana kızarlar hatta belki döverler.
20dakikalık çay molası bitmişti.
Hayata açılan bu pencerede sevgisizlik vardı aslında. Pencere kenarına oturmuş kendi hayatını gözlemliyor bir yandan da düşüncelere dalıyordu.
Gençler, karşısında kendilerini dinleyen, yargılamayan ,eleştirmeyen birini isterler.. En çok da buna ihtiyaçları yok mu sizce? Onları dinleyen birine..
Görüldüğü gibi gençlerin dilinden öğrendiğimiz şey gençleri hataya düşüren sebeplerin başında sevgisizlik geliyor . Evet her şeye sahipler ama artık bu da onları tatmin etmiyor. Neden peki? Çünkü onların aile sevgisine, anne baba sevgisine ihtiyacı var.Emin olun ki aileden görmediği sevgiyi dışarıda aramaya başlar ve kendilerine gösterilen bir gram ilgiyi bile kocaman sevgi diye algılayarak hata yapmaya meyil edebilirler.
Anne ve baba kendi anne ve babasından sevgi görmedikleri için o zamanlar büyüklerle aynı evde yaşadıkları için onların yanında çocuklarını sevemezdi yani ayıp kaçardı.Sevgisiz büyüdüler ve kendi çocuklarına da gördükleri yaşadıkları şekilde bir hayat yaşattılar. Sarılmak, sevdiğini söylemek olmazdı.Ya o duygu aşılanmamıştı kendisine ya da çocuk şımarır, olmazdı.
Nasıl ki evladın anne baba üzerinde hakkı varsa anne babanın da evlat üzerinde hakkı vardır.Gene nasıl ki anne baba evlatlarından saygı bekliyorsa aynı şekil de evlat da sevgi bekliyor. Sevgi gören bir evlat anne babasına daha düşkün olur bu da bir gerçek..
Gelin başkalarının, gençlerin Yüreğinin güzelliğini kirletmelerine izin vermeyelim.
Bir gencin sözü ile sonlandırmak istiyorum.
"En çok ilgi gördüğün yerde çiçek açarsın."
Ayşe ŞAHİNOĞLU
FACEBOOK YORUMLAR